Milaan

In Italië heerst een gevoel van crisis. Economisch zwaar weer, slinkende publieke middelen en de vluchtelingenproblematiek versterken bestaande zorgen over nationale geboortecijfers en migratie. Hoe gaan professionals en vrijwilligers in Milaan om met migrantenouders in deze context van crisis?

Milaan

Milaan heeft zich in enkele decennia omgevormd van een industriële stad tot een financieel center en grootmacht op modegebied. Milaan staat ook bekend om het vrijwilligerswerk van haar inwoners en haar geschiedenis als bestemming voor migranten. Groeiende armoede, slinkende publieke middelen, en de komst van een groot aantal vluchtelingen dragen echter bij aan een gevoel van crisis ten aanzien van de plek van migranten in de stad.

Milena Marchesi onderzoekt hoe professionals en vrijwilligers migrantenouders ondersteunen en begeleiden in de context van nieuwe welzijnsvoorzieningen en nieuwe vormen van solidariteit. Lucrezia Botton vraagt zich juist af tot wie migrantenouders zich keren voor hulp en advies. Welke normen en verwachtingen komen zij tegen in deze zoektocht?

Milena Marchesi

Milena Marchesi is postdoctoraal onderzoeker en docent aan de afdeling Culturele Antropologie en Ontwikkelingsstudies van de Radboud Universiteit. Zij was eerder verbonden aan de Universiteit van Massuchusetts, Amherst. In haar promotieonderzoek onderzocht zij het snijpunt van reproductie- en migratiepolitiek in Milaan in de context van de herstructurering van de verzorgingsstaat en een hernieuwde visie op sociaal burgerschap. In het Reproducing Europe project onderzoekt zij hoe migrantenouders worden behandeld binnen nieuwe vormen van bijstand en wat de implicaties zijn van participatie-eisen voor hun burgerschap. Milena is co-redacteur van Reproduction and Biopolitics: Ethnographies of Governance, ”Irrationality” and Resistance (Routledge, 2015).

m.marchesi@maw.ru.nl

Lucrezia Botton

Lucrezia Botton is promovendus aan de afdeling Culturele Antropologie en Ontwikkelingsstudies van de Radboud Universiteit. Als onderdeel van het Reproducing Europe project onderzoekt zij hoe de ‘afwezige’ Italiaanse overheid haar normen en waarden over goed opvoeden overbrengt op migrantenfamilies en hoe institutionele actoren deze normen en waarden implementeren. Lucrezia heeft het Near Eastern Program van de New York University afgerond met een onderzoek naar de uitkomsten en paradoxen van een ontwikkelingsprogramma van de Italiaanse Samenwerkingsraad in Egypte gericht op seizoensmigranten. Zij is coauteur van twee documentaires over de nasleep van de opstanden in Egypte in 2011.